Jeśli czerwień jest często oznaką niebezpieczeństwa, w przypadku podgrzybka czerwononogiego nie możemy poprzestawać na pozorach. To rzeczywiście smaczny jadalny grzyb.
Ważna uwaga:
W razie wątpliwości co do toksyczności grzyba, nie wahaj się zasięgnąć porady farmaceuty.
Podgrzybek czerwononogi: portret i charakterystyka
Nazwa łacińska: Neoboletus erythropus
Nazwa zwyczajowa: Borowik czerwononogi
Rodzina: Boletaceae Jadalność: Dobrze jadalne (dobrze ugotowane)
Jak wygląda podgrzybek czerwononogi?
Kapelusz
Szeroki od 15 do 20 cm kapelusz borowika czerwononogiego ma kolor od ciemnobrązowego do czerwonawego i jednolity. Jego tekstura jest filcowana.
Stopa
Raczej krępy, mierzy 10-15 cm wysokości, na 3 do 5 cm grubości. Jego kolor jest pomarańczowo-żółty i gęsto nakrapiany czerwienią. Zauważ, że nie ma sieci, tej dość powszechnej wypukłości u podgrzybków.
Tubki i pory
Charakterystyka, są pomarańczowe do jaskrawoczerwonych i cienkie. W dotyku stają się mocno niebieskie.
Krzesło
Również niebieskawy w kontakcie, zwykle jest jasnożółty. Bez szczególnego zapachu ma słodki smak. Zwróć uwagę, że niesmaczny niebieski kolor szybko znika po ugotowaniu.
Neoboletus erythropus: możliwe zamieszanie
Jeśli nie będziemy ostrożni, podgrzybek czerwononogi można pomylić z podgrzybkiem bladym (Suillellus luridus), podgrzybkiem czerwono-żółtym (Rubroboletus rhodoxanthus) i podgrzybkiem szatanem (Rubroboletus satanas). Te trzy trujące grzyby mają jednak jaśniejszy kapelusz niż Neoboletus erythropus. Borowik blady wyróżnia się również obecnością sieci zaznaczonej na stopie.
Na koniec jadalny gatunek, borowik quelet (Suillellus queletii), może łatwo wprowadzać w błąd. Jeśli jednak przyjrzeć się bliżej jego stopie, można zauważyć, że jest cieńsza niż u borowika czerwononogiego, a jej podstawa ma charakterystyczny buraczany odcień.
Siedlisko i pora roku
Podgrzybek czerwononogi występuje głównie pod drzewami liściastymi i okazjonalnie pod drzewami iglastymi.
Można zbierać od lata do jesieni.
Jak ugotować borowik czerwononogi?
Bazę każdego przepisu kulinarnego zacznij od oczyszczenia grzybów.Aby to zrobić, użyj pędzla lub miękkiej szczotki do porów i zwilżonej szmatki do górnej części kapelusza i stopy. Jeśli niektóre z twoich podgrzybków są naprawdę brudne, możesz szybko przepłukać je pod bieżącą wodą.
Drugim krokiem jest usunięcie zepsutych lub spleśniałych części, a także podstawy stóp.
Następnie zostaw kapelusz w całości i odetnij łodygę lub pokrój grzyby na kawałki.
Do gotowania, w zależności od wieku okazów i wielkości kawałków, odlicz od 10 do 15 minut. Ważne jest, aby dokładnie ugotować borowik, ponieważ podobnie jak smardze czy muchomor czerwony jest toksyczny na surowo.
Wreszcie, niezależnie od tego, czy jest smażony na patelni, gotowany na parze czy pieczony, puść wodze fantazji lub pragnieniom, aby dostosować Neoboretus erythropus.
Jak zachować borowik czerwononogi?
Suszenie, inaczej zwane odwodnieniem, jest prawdopodobnie najłatwiejszym sposobem na zachowanie grzyba. Zaletą tej techniki jest również zachowanie walorów smakowych i odżywczych borowików czerwonych.
Aby to zrobić, po prostu:
- Wyczyść zbieranie.
- Pokrój w plastry o grubości od 2 do 4 mm.
- Ułóż kawałki na papierze pergaminowym i blasze do pieczenia, a następnie wstaw do piekarnika nagrzanego do 50°C przy lekko uchylonych drzwiczkach.
- Lub nawlec je w różańce, które będą przechowywane w suchym, ciepłym i dobrze wentylowanym miejscu.
Kiedy grzyby trzeszczą pod palcami, są gotowe do przechowywania przez kilka miesięcy lub lat w szczelnych słoikach.
Do natychmiastowego spożycia borowik czerwononogi można przechowywać przez jeden dzień w lodówce.
