Za tą nieatrakcyjną nazwą kryje się dwuletnia roślina o pięknych niebieskawych kwiatach. Bugloss ma wiele właściwości terapeutycznych. Uspokajający, moczopędny, wykrztuśny
Odkryj jego zalety i dowiedz się, jak uprawiać go w swoim ogrodzie!
Utrata błędów po kulach: Echium vulgare
Jeśli ta ładna roślina nosi tę nazwę, to dlatego, że jej owoce przywołują języki żmij. Jego wysokie łodygi są w całości pokryte długimi lancetowatymi liśćmi. Liście są delikatne i pokryte puchem, co nadaje im szary odcień.Na końcu tych łodyg znajdują się kłosy kwiatowe o wysokości 15-30 cm. Cała roślina mierzy od 60 cm do 90 cm, co wystarczy, aby nadać objętości łóżku! Bugloss toleruje do -15°C, ale inne gatunki są znacznie mniej odporne. Mały dodatek do bugloss: przyciąga motyle!
Lecznicze właściwości Echium vulgare
Środek wykrztuśny: udrażnia drogi oddechowe, jest stosowany przy kaszlu, zapaleniu oskrzeli lub przeziębieniu.- Moczopędne: ułatwia wydalanie wody i soli, poprawiając w ten sposób pracę układu moczowego.
- Kojący: dla skóry, którą zmiękcza, ale także dla układu nerwowego, który uspokaja.
- Febrifuge: bugloss jest ceniony za swoje właściwości przeciwzapalne, obniża gorączkę, a także bóle głowy.
- Leczenie: służy do leczenia ran i czyraków.
- Łagodzi reumatyzm i artretyzm
Jak korzystać z usuwania błędów?
W naparze: herbata Viperine polecana jest ze względu na właściwości wykrztuśne, przeciwgorączkowe i moczopędne. Następnie używa się liści, do których dodano kwitnące wierzchołki, aby dokładniej zwalczać kaszel.- Jako okład: unikaj używania liści, które czasem pieką. To korzenie, które nas interesują ze względu na ich właściwości zmiękczające i lecznicze. Po prostu posiekaj je drobno przed umieszczeniem między dwoma materiałami lub bezpośrednio na ranie.
- W oleju: stosowany w wielu zabiegach na twarz przywracających skórze jędrność.
Przeciwwskazania
Uwaga, nie należy jej spożywać w dużych ilościach, ponieważ żmija zawiera alkaloidy pirolizydynowe, które mogą zaburzać pracę wątroby. Nie jest zalecany dla kobiet w ciąży i karmiących piersią.
Kultura bugloss
Sadzenie:
Chrząszcz rośnie spontanicznie wzdłuż dróg, na nieużytkach i skalistych wzgórzach. W ten sposób jest zadowolony z każdego rodzaju gleby, o ile jest osuszony i niezbyt bogaty. Dobrze znosi wapień, opryski i suszę, ale boi się mokrego podłoża. Do ekspozycji preferuj pełne słońce! Najzimniejsze regiony będą musiały uprawiać ją w doniczkach, aby móc ją przechowywać przez zimę. Tę jednoroczną lub dwuletnią roślinę wysiewa się w kwietniu, gdy minie ryzyko przymrozków. Wystarczy zakopać nasiona kilka centymetrów. Ubić, podlać i utrzymywać wilgotne podłoże aż do wschodów. Kiedy młode sadzonki mają 3-4 liście, przerzedzamy do 30 cm.
Można również siać w wiaderku lub kupić bezpośrednio. Gdy tylko roślina ma pięć par liści, umieść wiadro w docelowym miejscu. W doniczkach należy pamiętać o zainstalowaniu warstwy drenażowej (gliniane kamyczki lub żwir) na dnie pojemnika.
Wywiad:
Nie za dużo jak na bugloss. Kilka podlewań w ciągu kilku tygodni po posadzeniu, a potem zapomnij o tym!
W doniczkach natomiast gleba wysycha szybciej, konieczne będzie podlewanie dwa razy w miesiącu niewielką ilością płynnego nawozu. Jeśli nie chcesz, aby roślina sama się rozsiewała, systematycznie odcinaj przekwitłe kwiaty.
Zimą umieść doniczkę w chłodnym, jasnym pomieszczeniu. Jeśli owad pozostaje na zewnątrz, nie wahaj się dać mu warstwy ściółki i welonu na zimę.