Mieszkanie w czerwono-białym kolorze w Kopenhadze

Przepraszam za biało-czerwoną, to studio-mieszkanie narodziło się pod wpływem artysty wizualnego, minionego mistrza nieokiełznanej sztuki dziania i szydełkowania.

Po lewej stronie na małej komodzie obok prac Dagmar stoją stare pudełka po herbacie ze sklepu Harrodsa w Londynie. Nad drzwiami fragmenty starych drzwi z Bali. Po prawej zdekonstruowane krzesło projektanta Gampera Martino.

Czerwone, białe, a nawet czerwono-białe, to wszystko: Dagmar wyznacza granice, aby lepiej się nimi bawić.

Krzesło Arne Jacobsena, którego stopy są ubrane w robione na drutach skarpetki, telewizor z szydełkowanym kapturem, lalki bez twarzy, obrazy, kolaże, przetarte, wycięte i odkryte na nowo meble… Tyle dzieł sztuki. sztuka - tak, słowo jest ważone - podpisała Dagmar Radmacher. Poza kilkoma ustępstwami dotyczącymi drewna, twórczość artysty obraca się wokół czerwieni i bieli. „Ta para kolorów wydała mi się oczywista. Więc oczywiście to mnie ogranicza. Ale tutaj moja praca staje się ekscytująca. Moja kreatywność jest podkreślona, kiedy mam „ramę”. To mnie dyscyplinuje ”- ze śmiechem przyznaje współczesna Królewna Śnieżka. Z drugiej strony, jeśli nie traktuje siebie poważnie, to wręcz przeciwnie, jego sposób wyrażania się jest przeznaczony dla dużej liczby Duńczyków.

W domu w kształcie dzieła sztuki był kiedyś magik. Wszystko jest idealne, nawet czarujący książę - nawet jeśli czasem marzy o małym pokoiku tylko dla siebie, pełnym wszystkich kolorów tęczy …

Dagmar jest artystką wizualną i żyje ze swojej sztuki. Jego środki wyrazu? Szydełka, którą eksperymentuje i wystawia na całym świecie.

Zabawne i fascynujące

Dagmar Radmacher jest uznaną artystką. Po współpracy z Maison des architectes w Kopenhadze obecnie przygotowuje książkę „Cover up my world in red and white” („Cover up my world in red and white”). Mads Quistgaard, jego towarzysz, pozostaje w zachwycie. Jest także kreatywnym, ale w agencji, gdzie zajmuje stanowisko dyrektora kreatywnego w Pleks, firmie specjalizującej się w projektowaniu graficznym w Kopenhadze. „Dla mnie praca Dagmar jest zarówno zabawna, jak i fascynująca. Mam wrażenie, że codziennie żyję w dziele sztuki. Oczywiście jest to bardzo stymulujące dla nas, którzy pracujemy z formami, architekturą i ekspresją graficzną, ale czasami przyznaję, że chciałbym mieć własny kawałek, z innymi wartościami ”, śmieje się Mads, natychmiast przekazując Dagmar: „Rozumiem,moja gama kolorów jest tak ograniczona! Ale widzę tylko pozytywne. To ograniczenie jest moim wzmacniaczem energii! "

1. Mieszanka kultur: piękna garderoba Tansu została odziedziczona po ojcu Madsa, znawcy azjatyckich antyków. Na szczęście to
jasne drewno!
2. Funkcjonalna kuchnia, zbudowana z elementów IKEA, jest minimalistyczna i uporządkowana. Jasne drewno znajduje swoje miejsce tylko dlatego,
że przypomina kolor chleba, który uwielbiają nasi goście.

Tylko jasne drewno znajduje uznanie w oczach artysty. W przeciwnym razie, czy to w jego dziełach, czy w codziennych zakupach, hasło pozostaje „czerwone” i / lub „białe”. Inną częścią twórczości Dagmar Radmacher jest robienie i cofanie. Na przykład filmuje siebie, jak szydełkuje lub robi na drutach, a potem cofa swoją pracę i zaczyna od nowa. „Powtarzanie - inny rodzaj ograniczenia - ilustruje podejście do życia, które jest bardziej zorientowane na proces niż na cel. Zawsze szydełkowałem, na długo zanim wiedziałem, że zostanę artystą. Część mojej sztuki kręci się wokół tematu wiecznego restartu. Dzianie i szydełko są fantastyczne do wyrażenia tego chodu. "

Dagmar Radmacher, projektantka czy artystka? Ton może wydawać się cienki, ale Dagmar widzi w tym prawdziwą różnicę. Uważa się za z drugiej rodziny (bez oczerniania pierwszej). Rzeczywiście, wszystkie jego osiągnięcia są wyjątkowe. Żadnych kolekcji, dzieł seryjnych ani maszyn. Wszystko jest wykonane ręcznie. Tutaj, na wykonanej przez niego, dwuosobowej mikro sofie, spoczywają dwie „bez twarzy” lalki. W tej pracy starała się wyrazić uczucia poprzez ciała i kształty… Czysto „artystyczne” podejście do tej młodej kobiety, która studiowała w renomowanym Royal College of Art w Londynie.

Artystyczna dusza z wyczuciem przechowywania i scenografii, Dagmar lubi porządek.

1. Pamiętaj o podkładce babci, starannie wykrochmalonej i umieszczonej na telewizorze. Dzisiaj, wraz z pojawieniem się płaskich ekranów, jego panowanie dobiega końca. Niezupełnie, ponieważ Dagmar stara się dostosować ją do współczesności. Bo mówi „tak” technologii, o ile jest zakamuflowana podczas zabawy. I ubrała swój telewizor w szydełkowany kaptur na miarę, zawsze zgodnie ze słynnym biało-czerwonym kodem!
2. Obrazy i kolaże są również częścią jego wszechświata. „Ubierz, co kochasz, cokolwiek chcesz chronić, czy to w środku, czy na ulicy” - lubi skandować Dagmar. Poniżej projektant włożył dzianinowe skarpetki z zimnymi, chromowanymi nogami słynnego krzesła Arne Jacobsena. Podejście, które jest echem pochodzącej z Ameryki Północnej „bombardowania przędzy” lub aktu zawijania przedmiotów codziennego użytku podczas robienia na drutach. Podobnie jak taggerowie, tkacze i tkacze z całego świata spotykają się, aby ożywić ulice. Uzbrojeni w skrawki wełny i igieł entuzjaści ogrzewają siateczką to, co wydaje im się porzucone, zapomniane, niebezpieczne lub niewystarczająco szanowane. Nie zdziw się, jeśli po drodze natrafisz na pnie drzew ubrane na zimę,całkowicie odnowiony autobus z ładnymi siateczkami i wieloma innymi inicjatywami!1. Typowy skandynawski fotel został w ostateczności uratowany ze składowiska. Dagmar ozdobiła go szydełkowym szalem. Jako malarka podpisuje obraz przedstawiający dziewczynę o bardzo, bardzo długich włosach… rudych!
2. W małych pomieszczeniach liczy się każdy cal kwadratowy. Od przechowywania do dekoracji, Dagmar zainwestowała w każdy dostępny zakamarek. Tutaj, w łazience, koncentracja jest na najwyższym poziomie, ale nadal w biało-czerwonych ubraniach. Aby powiększyć pomieszczenie, lustro poszerza korytarz swoim odbiciem. Zainwestowano nawet grzejnik: odzyskane drewno, ładne torby i papier toaletowy z bardzo graficznym efektem i sprytnie ogrzewany.

Latem 2008 roku Dagmar Radmacher zorganizowała imprezę artystyczną z włoską artystką. Projekt, który trwał dwa dni, nosił tytuł Endless Projects. Dagmar siedziała w małej drewnianej szafce ustawionej na chodniku włoskiego miasteczka i jedna po drugiej zaczęła szydełkować. Żadne nie zostało ukończone - taka była koncepcja - a wielu miejscowych wciąż pamięta dziwną dziewczynę w szafie. „Podróż jest ważna, nie martwię się, czy postępuje powoli, czy nie. Przy takiej artystycznej ekspresji jest oczywiste, że ma to zaraźliwy wpływ na nasz dom i nasze życie. »Między humorem a fantazją,Dagmar wymyśla uporządkowane życie w swoim domu i nieuporządkowane w sercu … Miła lekcja rzeczy do przemyślenia!