Iris unguicularis - Iris algierski: sadzenie, pielęgnacja, kwitnienie

Iris unguicularis, zwany irysem algierskim, to irys pochodzenia śródziemnomorskiego, który szczególnie kwitnie między grudniem a marcem-kwietniem.

Podsumowując, co musisz wiedzieć:

Nazwa łacińska: Iris unguicularis
Rodzina: Iridaceae Typ: Bylina bulwiasta

Wysokość: 30 cm Ekspozycja: Słońce, półcień

Liście: Zimozielone - Kwitnienie: Od grudnia do marca-kwietnia

Sadzenie Iris unguicularis

Ten irys jest bardzo odporny na suszę i mrozoodporny do -15°C.

Ten mały irys jest idealny na kredowe, raczej suche gleby, o ile są doskonale osuszone. Stała wilgotność grozi gniciem kłącza. Bardzo łatwo zadowala się ubogą lub kamienistą glebą. Ponieważ nie boi się suszy, toleruje najbardziej suche gleby.

Pod względem ekspozycji, pełne słońce radzi sobie całkiem nieźle. Może z wyjątkiem południowej Francji w upalne lata, gdzie preferuje półcień. Najważniejsze jest to, aby był osłonięty od zimnych wiatrów, aby mógł wytrzymać zimno. Ponadto jej kwiaty są szczególnie kruche w przypadku mrozu. W regionach o ostrzejszych zimach preferuje się sadzenie irysa algierskiego na południu, na przykład u podnóża muru, aby odbijało promienie słoneczne.

Zawsze ważne jest, aby wcześniej pomyśleć o swojej lokalizacji. Nie lubi być ruszany i dość długo się uspokaja.

Sadzenie kłączy odbywa się we wrześniu lub październiku.

Jak sadzić?

Urabiaj i spulchniaj glebę na wysokość ostrza szpadla
Dodaj trochę piasku, jeśli gleba jest zbyt ciężka. Z drugiej strony dodawanie kompostu lub ziemi jest bezużyteczne
Zainstaluj kłącze tylko na głębokość 2 cm
Przykryj lekko ziemią i wodą
Zaznacz lokalizację swoich kłączy.

Konserwacja tęczówki algierskiej

Kilka środków ostrożności i drobnych zabiegów pozwala uzyskać piękny rozkwit przez co najmniej miesiąc:

Regularnie odchwaszczaj miejsce występowania Iris unguicularis, ponieważ nie lubią one konkurencji ze strony chwastów
Usuwaj martwe i suche liście w październiku, aby kwiaty mogły zrobić sobie miejsce
Uważaj na ślimaki i ślimaki, które skubią młode pędy i pąki kwiatowe
Nie trzeba podlewać, ten mały Algier doskonale znosi suszę.

Jak pomnożyć tęczówkę Algieru?

Tęczówka Algieru pozostaje na swoim miejscu przez kilka lat, ale może się skończyć. W związku z tym jego kwitnienie traci blask i wigor. Dlatego konieczne jest namnażanie przez podział kłączy na początku jesieni, we wrześniu lub październiku:

Wykop kępkę tęczówki widelcem z dziobem
Wstrząśnij kępą, aby usunąć ziemię przyczepioną do kłącza
Pokrój kłącza na kilka części, upewniając się, że mają korzenie i pędy
Natychmiast przesadź fragmenty kłącza
Woda ułatwiająca regenerację.

Dowiedz się więcej o Iris unguicularis

Inne nazwy: Algiers Iris, Iris stylosa

Ten irys algierski to kłączowa bylina, która tworzy kępę wiecznie zielonych, długich, wstęgowatych, skórzastych i stojących liści, o wysokości około 30 cm i szerokości 50 cm. Z tego gęstego listowia wyłaniają się od grudnia (w łagodnym klimacie) do marca-kwietnia kwiaty purpurowofioletowe do liliowoniebieskich lub białe, oznaczone żółto-białą wypustką. To właśnie ta zakładka przyniosła jej nazwę Iris unguicularis. Ten irys kwitnie nieprzerwanie przez całą zimę.

Ciekawe do adopcji wszędzie ze względu na odporność do -15°C i dużą odporność na suszę. Z łatwością posadzimy ją na skalniaku, na skarpie, a nawet na rabatce w ogrodzie inspirowanym stylem śródziemnomorskim, na przykład w towarzystwie lawendy, rozchodnika czy rozmarynu.

Istnieje kilka odmian Iris unguicularis, wyróżniających się purpurowymi lub białymi odcieniami kwiatów: