Skrzyp rzeczny (lub potokowy), Equisetum fluviatile, to doskonała grzęda dla ważek.
Podsumowanie techniczne:
Nazwa: Equisetum fluviatile
Rodzina: Equisetaceae Typ: Odporna bylina wodna
Wysokość: od 30 do 80 cm
Ekspozycja: jasna Gleba: mokra (wodna)
Liście: Zimozielone - Kwitnienie: Brak
Skrzyp rzeczny fluviatile jest średniej wielkości, smukły, 40-80 cm wzrostu. Tworzy gęste ciemnozielone kolonie wzdłuż linii brzegowych iw płytkiej wodzie.Chociaż brakuje prawdziwych liści lub kwiatów, pionowe łodygi tego skrzypu dodają piękny pionowy akcent poziomym krawędziom linii brzegowej. Niektóre łodygi mogą rozgałęziać się blisko wierzchołka.
Sadzenie Equisetum fluviatile
Pochodzenia eurazjatyckiego, doskonale przystosowuje się do europejskich klimatów i mrozów.
Występuje w wodach jezior, strumieni i innych cieków wodnych. Ale żyje też w wodach raczej stojących, na brzegach i brzegach, w kilkucentymetrowej wodzie.
Skrzyp rzeczny to przede wszystkim roślina na zewnątrz, chociaż może być uprawiana w szklarni lub na werandzie.
- Sadź w wodzie na głębokość do 10-15 cm. Woda musi zakrywać kołnierz znajdujący się nad kłączami.
- Oprócz naturalnej gleby stawu lub innego zbiornika wodnego użyj podłoża błotnistego z dodatkiem torfu i piasku.
- Wystawiaj na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.
- Bardzo wytrzymała, mrozy do -20°C nie przeszkadzają, jeśli korzenie znajdują się pod co najmniej 10 cm warstwy wody.
Do uprawy w doniczkach np. w mini oczku wodnym,
- Preferuj kosze z dużymi otworami, aby rosnące kłącza mogły się przelewać.
- Do sadzenia skrzypu wodnego użyj solidnych pojemników (kłącza mają niesamowitą wytrzymałość!) i odpowiednio szerokich (minimum 40 cm).
Kultura i pielęgnacja (podlewanie, przycinanie)
Niewielka konserwacja skrzypu:
Upewnij się, że roślina jest zawsze wilgotna u korzeni, ponieważ boi się suszy.- Usuń stare łodygi, które stają się czarne.
- Wczesną wiosną przyciąć (przyciąć powyżej pierwszego węzła) przemarznięte łodygi, aby pobudzić wzrost nowych, bardziej zielonych łodyg.
Info: Istnieją 2 inne gatunki skrzypu, które rosną z gałęziami wstępującymi: skrzyp polny (Equisetum arvense) i skrzyp błotny (Equisetum palustre). Ale tylko Equisetum fluviatile ma łodygę z dużą centralną jamą, która łatwo się ściska po ściśnięciu.
Mnożenie Equisetum fluviatile:
Equisetum fluviatile zwykle rozprzestrzenia się z kłącza w wilgotnej glebie do płytkiej wody o głębokości mniejszej niż 80 cm. Podziel kolonie łopatą, aby przesadzić je gdzie indziej.
Skrzyp jest zbliżony do paproci. Nie kwitną (więc też nie wysiewają) i wytwarzają zarodniki w szyszkach zamiast owoców. Szyszka dojrzewa latem i odpada po uwolnieniu zarodników.
Choroby i zmartwienia
Wolny od chorób, wręcz przeciwnie, skrzyp rzeczny pełni funkcję grzybobójczą, zapobiegając rozwojowi grzybów i pleśni na innych otaczających roślinach (bardzo blisko).
Dobrze wiedzieć o skrzypie wodnym
Skrzyp rzeczny występuje w północnej części Ameryki Północnej, a także na większości umiarkowanej półkuli północnej (Eurazja).
Młode pędy są jadalne, a bardziej dojrzałe są czasami używane jako narzędzie do szorowania. Ponad połowę średnicy łodygi zajmuje wydrążona środkowa wnęka. Gruba łodyga jest w 80% pusta w środku.
Skrzyp rzeczny zapewnia siedlisko życia w stawach i był historycznie używany do usuwania, piaskowania i piłowania ze względu na wysoką zawartość krzemionki w łodygach. Skrzyp ma zdolność wchłaniania metali ciężkich z gleby i jest często stosowany w projektach rekultywacyjnych związanych z zanieczyszczeniami metalami ciężkimi.
Często krzyżuje się ze skrzypem polnym Equisetum arvense, gdzie współistnieją populacje obu gatunków. Hybryda E. fluviatile i E. arvense nosi nazwę Equisetum x litorale. Czasami jest mylony z Equisetum palustre.
