Skrzyp polny to bylina pełna cnót, ale często inwazyjna w ogrodach.
Bardziej atrakcyjny, olbrzymi skrzyp o współczesnym wyglądzie zasługuje na szczególne miejsce, w wilgotnym kącie lub na skraju punktu wodnego.
Skrzyp pochodzi prosto z czasów prehistorycznych. Został znaleziony w skamieniałościach z epoki paleozoicznej i mierzył wówczas ponad 10 metrów. Jego zalety posłużyły medycynie. Złożony w 40% z krzemionki, jest szeroko stosowany ze względu na swoje właściwości moczopędne, remineralizujące i tonizujące .
> Przeczytaj także: zrobić nawóz ze skrzypu
Stopy w wodzie na skrzyp
Skrzyp polny rozwija się na skraju wody, stawu lub małego stawu lub, jeśli nie jest to najbardziej wilgotne miejsce w ogrodzie, jeśli gleba jest gliniasta lub piaszczysta. Można go również zainstalować ze stopami w wodzie, na słońcu lub w półcieniu. Lub w garnku, pod warunkiem, że jest często podlewany.
Podobnie jak bambus jest dość inwazyjny, dlatego lepiej jest ograniczyć jego rozwój barierą z kamienia lub cegły znajdującą się około pięćdziesięciu centymetrów pod ziemią. Prostszym rozwiązaniem może być umieszczenie go w dużym cynkowym pojemniku (na przykład wiadro, mała pralka), który jest zakopany. Łatwiej będzie też utrzymać wilgotność gleby.
Equisetum japonicum, skrzyp japoński
Istnieje 25 odmian skrzypu. Najczęściej spotykanym, rosnącym samoistnie w ogrodzie, jest skrzyp polny lub skrzyp polny (50 cm-80 cm), często uważany przez ogrodników za ból.
Jest to jednak ciekawostka botaniczna ze względu na swoje odległe pochodzenie, a także doskonały fungicyd , w wywarach lub w oborniku ze skrzypu .
To wygląda jak mały iglastych lub raczej gałęzi drzew iglastych. Jest to roślina wieloletnia o zapachowym kłączu. Nie ma ani kwiatów, ani owoców, ani nasion; rozmnaża się przez zarodniki.
Znacznie atrakcyjniejszy Equisetum japonicum , występujący w centrach ogrodniczych, ma nowoczesny, bardzo graficzny urok .
To jest piękne w ogrodzie, ale również w garnku , w oknie lub na balkonie, gdzie szybko tworzy prawdziwą zasłonę zieleni (60 cm do 1 m), która pozostaje zielona przez cały rok. Wiosną na łodygach żeńskich pojawiają się sporangodajne kolce o barwie bladożółtej, których zarodniki są rozproszone przez wiatr.
Marie Etavard
