Dahlia imperialis: wszystkie wskazówki dotyczące pielęgnacji

Dahlia imperialis lub dalia drzewna to piękny wieloletni kwiat zielny.

Podsumowując, co musisz wiedzieć:

Nazwa : Dahlia imperialis
Rodzina : Asteraceae
Typ : Bulbose

Wysokość : 2 do 4 metrów
Ekspozycja : Słoneczna, półcienista
Gleba : Wzbogacona zwykła Kwitnienie : od września do listopada - Odporność na mróz : -5 °

Przeczytaj także: jak prawidłowo uprawiać dalię

Czasami nazywany gigantyczną dalią, może osiągnąć 4 m wysokości!

Sadzenie dalii imperialis

Dahlia imperialis kwitnie zimą, ale nie wytrzymuje temperatur poniżej -5 °. Dlatego przed sadzeniem należy upewnić się, że klimat na to pozwala.

Zasadź cebulki dalii imperialis:

Dahlia imperialis najlepiej jest sadzić w kwietniu i maju , po każdym ryzyku wystąpienia przymrozków.

Posadź je na głębokości około 10 cm, zachowując odstęp 100 cm między każdą dalią, ponieważ dalia imperialis potrzebuje słońca i lubi być wygodna!

Unikaj wietrznych sytuacji, które mogą złamać łodygi dalii imperialis.
Mieszanka ziemi doniczkowej do roślin kwiatowych i gleby ogrodowej jest idealna do sadzenia.
Dahlia imperialis należy obstawiać podczas sadzenia.
Podlewaj regularnie w pierwszym roku, ale bez nadmiaru, ponieważ dalia boi się wilgoci .
W kolejnych latach dodajemy nawóz do cebul kwiatowych.
Ściółkowanie pomaga chronić cebulę zimą.

Mnożenie dalii:

Podczas siewu preferuj siew w terrinie od marca, przesadzaj w kwietniu i sadz w maju.
Mnożenie przez podział bulw na wiosnę.

W trosce o dalie imperialis

Dahlia imperialis to kwiat, który wymaga konserwacji, aby mógł kwitnąć z roku na rok.

Dahlia imperialis ceni raczej ciepłe, żyzne i dobrze przepuszczalne gleby .

Dalia drzewna również ceni sobie podlewanie latem, ale obawia się nadmiaru wilgoci w glebie, która może zniszczyć roślinę.

Po drodze usuwaj wyblakłe kwiaty.
Gdy łodygi są całkowicie zwiędłe, pokrój je tak krótko, jak to możliwe.
Dalie imperialis są odporne na temperatury około -5 °.
Zimą ważne jest, aby chronić stopy mulczem warzywnym .

Jeśli obawiasz się silnych mrozów:

Po kwitnieniu, na początku zimy, przynieść bulwy z pierwszych przymrozków i przechowywać w suchym i osłoniętym od światła miejscu do następnej wiosny.

Podlewanie dalii imperialis

Jak wspomniano wcześniej, podlewanie dalii drzewnej jest ważne, ponieważ musi być regularne, ale nigdy nadmierne.

Jednym z największych problemów związanych z tą rośliną jest zgnilizna korzeni. Potrzebujesz więc dobrze przepuszczalnej gleby.

Podlewaj dalię imperialis, uważając, aby nie zmoczyć liści. W ten sposób unikniesz ryzyka wystąpienia chorób grzybiczych.
Podlewaj najlepiej wieczorem, aby uniknąć parowania, a także oszczędzać wodę.

Dahlia imperialis zimą

Dahlia imperialis nie jest odporna na silne mrozy .

Jeśli mieszkasz w rejonie, w którym temperatura często przekracza -5 ° C, przed pierwszymi przymrozkami musisz za wszelką cenę sprowadzić żarówki.

Operacja ma miejsce po kwitnieniu i zanim temperatura spadnie poniżej -5 °

Poczekaj, aż liście całkowicie zwiędną i odetnij 10 cm od ziemi.
Wyciągnij kłącza i wysusz je 2-3 dni na słońcu.
Oczyść je szczoteczką.
Przechowuj je w chłodnym, suchym miejscu i chronione przed światłem.
Powtórzyć je wiosną po każdym ryzyku wystąpienia mrozu.

W innych regionach chroń swoje bulwy, na przykład ściółką z martwych liści.

Choroby i pasożyty atakujące dalię imperialis

Główną trudnością, która wpływa na dalię imperialis, jest gnicie bulwy.

Dzieje się tak, gdy gleba jest zbyt mokra i niewystarczająca, aby odprowadzić nadmiar wody.

Prowadzi również do różnych grzybów, takich jak mączniak prawdziwy lub szara zgnilizna.

Po stronie szkodników dalia może być podatna na mszyce

Wszystko, co musisz wiedzieć o dahlia imperialis

Pochodząca z Meksyku dalhia imperialis lub dalia drzewna oferuje bardzo szczególną łodygę przypominającą bambus.

Jej kwiaty są równie piękne, całkiem różowe, ale mogą być też białe i zawsze duże. Kwiaty dalii drzewnej osiągają średnicę 20 cm.

W klimacie umiarkowanym liście są trwałe.

Jest również nazywany Imperial Dahlia, dalia drzewiasta lub drzewiasta, dalia Lehmanna lub nawet bambusowa dalia ze względu na silne podobieństwo jej łodygi do tej ostatniej.