Pnąca wieloletnia roślina zielna, chmiel uprawiany jest od bardzo dawna na kontynencie amerykańskim.
We Francji uprawia się go w Alzacji, we Flandrii i na północy, gdzie po wysuszeniu robi się z niego piwo. Chmiel, również roślina ozdobna, która może szybko stworzyć wegetatywną osłonę, rośnie na wilgotnych, bogatych w próchnicę glebach, w postaci wijącego się pnącza z kanciastymi łodygami otaczającymi pionowe podpory. Ta roślina ma 3 odmiany, w tym: chmiel chiński, chmiel japoński i chmiel europejski.Pnącze, które może osiągnąć do 10 m, chmiel charakteryzuje się kwiatami żeńskimi i męskimi, zwanymi potocznie „strobilami”, ze względu na swój stożkowaty kształt. Kwiaty te posiadają małe gruczoły produkujące rodzaj żywicznego i aromatycznego żółtawego proszku zwanego "lupulin" . To właśnie z tej substancji czerpiemy nie tylko jej walory lecznicze, ale także gorzki smak używany do produkcji piwa. Ale jakie są zalety i zalety tej rośliny dla zdrowia ludzkiego? Jak mądrze z niej korzystać? Przegląd>Przeczytaj też: dobrze rosną chmiel
Chmiel: dla przypomnienia
Etymologicznie słowo chmiel pochodzi od „Humulus”, zdrobnienia od „humus” wywodzącego się z łaciny i oznaczającego „glebę”. Produkt częściowego rozkładu materii roślinnej i zwierzęcej, chmiel jest zielną, wieloletnią winoroślą o dużym mięsistym korzeniu należącą do rodziny Cannabaceae.Rośnie wszędzie, a dokładniej w ogrodach i rozsiewa się naturalnie. Zwany także „pnączem Północy”, „rdzenną sarsaparillą”, „diabelskim lasem” lub „północnym wężem”, chmiel zbierany jest od września do listopada. Roślina chroniona w przeszłości ze względu na wagę, jaką przywiązywali do niej leśnicy, chmielu nie wycinano bez zezwolenia. Od XII wieku mistyczna zakonnica benedyktyńska Hildegarda z Bingen odkryła konserwujące i odkażające właściwości szyszek i żeńskich kwiatów chmielu. Jego goryczka sprzyjała zarówno fermentacji, jak i przechowywaniu piwa przez długi czas. Bardzo szybko cnoty te zostały wykorzystane w farmakopei. Którzy to oni?
Chmiel: właściwości i właściwości zdrowotne
Lecznicze właściwości chmielu Już od dawna rdzenni Amerykanie wykorzystywali właściwości chmielu w formie naparu do leczenia bezsenności i bólu.Z kolei w Europie północną winorośl wykorzystywano do łagodzenia biegunek, reumatyzmu stawowego, dolegliwości serca, a nawet obniżania gorączki. Właściwości, które rozpoznajemy w rodzimej sarsaparilli, są różnorodne. Pobudzający, tonizujący, moczopędny i narkotyczny chmiel jest wskazany w leczeniu anemii, krzywicy i ogólnego osłabienia. Ponadto ta wieloletnia roślina zielna polecana jest do zwalczania anoreksji u dzieci, gastropatii pochodzenia nerwowego, niestrawności i drżenia pochodzenia nerwowego. W przypadku rekonwalescencji można również odwołać się do węża północnego i jako anafrodyzjak, szczególnie u mężczyzn w szczególnych przypadkach, takich jak przedwczesny wytrysk, sny erotyczne W Azji, a zwłaszcza w Chinach i Japonii, japoński chmiel (lub Humulus scandens) jest: - tradycyjnym środkiem stosowanym w leczeniu błonicy, duru brzusznego i gruźlicy, - tonikiem dla układu moczowo-płciowego.Prawdziwy środek moczopędny, odmiana Humulus japonicus polecany jest do leczenia przedwczesnego wytrysku, - działa antybakteryjnie. Stosowany jest w leczeniu infekcji (kaszel, zapalenie migdałków, malaria, czerwonka, zapalenie sutka, przeziębienia, zapalenie pęcherza moczowego). Oprócz wyżej wymienionych zalet, chmielowi przypisuje się także inne właściwości, m.in.: - uspokajające, ponieważ ułatwia trawienie, - przeciwgorączkowe, ponieważ leczy drażliwość. Chmiel ma również działanie regulujące na system włosów. Stamtąd ogranicza wypadanie włosów, promując nadmierne owłosienie. Jednak uznane przez niego cnoty stosuje się głównie w leczeniu zaburzeń pochodzenia nerwowego i powodujących bezsenność.
Podskakuje w kuchni
Mniej znana właściwość, oprócz tego, że jest składnikiem piwa, chmiel był również używany do wypieków. Rzeczywiście, produkcja zakwasu pochodzi z chmielu do wypieku chleba. To właśnie daje miękkie, delikatne i smaczne ciasto do naszych naleśników i chleba w kuchni.Od tego czasu na północnym zachodzie Kanady, a nawet na Alasce zakwas umożliwił wypiek ciast, gofrów, naleśników, a nawet mufli. Ponadto młode pędy chmielu, gotowane jak szparagi, są również spożywane w sztuce kulinarnej.
Inne zastosowania i dawki chmielu
Zewnętrznie chmiel był stosowany w leczeniu chorób skóry, dny moczanowej i reumatyzmu. Maść chmielową stosowano przy skręceniach, stłuczeniach, nadwyrężeniach i owrzodzeniach nowotworowych. Z kolei w postaci okładów chmiel był kojarzony z substancją zmiękczającą, łagodzącą obrzęki. Należy zaznaczyć, że spożywanie czarciego drewna w celu pobudzenia laktacji zalecano także pielęgniarkom z niedoborem mleka. Jak przeprowadzić połów chmielu? Aby uzyskać naturalnie regenerujący sen, niezbędne jest stosowanie chmielu.W domu, aby lepiej przygotować chmiel i uzyskać jak najlepsze korzyści, zdecyduj się na napar. Aby to zrobić, w 1 litrze wody wlej 30 gramów szyszek. Doprowadzić wszystko do wrzenia, a następnie odstawić na 10 minut. Aby położyć kres bezsenności, wypij wywar lub napar przed pójściem spać. Można również przygotować w 25 cl 1 łyżeczkę żeńskich kwiatów chmielu i pozostawić do zaparzenia na 7 minut. Dodaj trochę miodu według uznania i wypij 1 szklankę ½ godziny przed pójściem spać.
W przypadku leczenia innych dolegliwości wystarczy jedna filiżanka przed posiłkiem. Jeśli chodzi o dawkowanie wskazane w leczeniu artretyzmu, bólu brzucha lub reumatyzmu, zaleca się podgrzanie szyszek chmielu na sucho i na małym ogniu. Następnie włóż je do płóciennej torby. Następnie nałóż na bolące miejsca. Możesz też włożyć je do poszewki na poduszkę, aby zapewnić sobie spokojny sen.Uwaga: zwykle zaleca się macerowanie szyszek przez 12 do 24 godzin, aby zachować aktywne składniki chmielu. Chmiel sprzedawany jest również w postaci suszu lub ekstraktów w postaci kapsułek. W kapsułkach zaleca się przyjmować (często w połączeniu z korzeniem kozłka lekarskiego) 500 mg chmielu 1 do 3 razy dziennie. Jeśli chodzi o nalewkę, wystarczy wziąć 2 ml 1 do 3 razy dziennie, aby poczuć ulgę.
Dobrze wiedzieć o chmielu
Chmiel pnący może mieć działanie uspokajające. Dlatego w przypadku zaczepienia zdecydowanie odradza się obsługę ciężkich maszyn lub jazdę. Ponadto ta wieloletnia roślina może stymulować aktywność hormonalną u kobiet. Jego spożywanie jest zatem przeciwwskazane u kobiet z rakiem piersi lub wywiadem rodzinnym. W razie wątpliwości i po więcej informacji skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.