Dwuletnia roślina pochodząca z Azji, Ameryki i Europy (z wyjątkiem Morza Śródziemnego), łopian rośnie szczególnie na gruntach świeżo uprawnych,
wzdłuż poboczy dróg, a nawet na opuszczonych, pustych działkach. Jest to bardzo rozpowszechnione w Quebecu.
Należący do rodziny astrowatych (Asteraceae) łopian to roślina osiągająca 2 metry wysokości. Można go rozpoznać po mięsistym korzeniu o długości 50 cm. Ma fioletowe lub fioletowe kwiaty zebrane w grona , włoski na spodniej stronie, duże liście w kształcie serca i długi ogonek .
Łopian: dla przypomnienia
Słowo łopian ma swoje korzenie w starożytnej etymologii i we Francji.
W istocie łacińska nazwa łopianu „Arctium lappa” pochodzi od:
- „arctium”, które samo w sobie pochodzi od greckiego „Arktos”, co oznacza „jeżowiec”, z pewnością ze względu na wygląd jego głowy lub kwiatostanu.
- od „lappa”, które pochodzi od greckiego „lambanô”, co oznacza „chwytać”, „wiszę”.
Krótko mówiąc, jest to nazwa nadana owocom, które „przylegają do odzieży”.
Jeśli chodzi o etymologię w języku francuskim , łopian wywodzi znaczenie nazwy „gratteron” z owoców pogrupowanych w małe uzbrojone kulki i haczyki lub brody, które przylegają do futer zwierzęcych (ogon kota, psa) , ubrania, a nawet włosy.
„Inteligentna” roślina rozsiewa swoje nasiona na 3 różne sposoby:
- albo jego owoce pozostają na łodydze, a następnie otwierają się w celu rozrzucenia nasion
- albo jego owoce grupują się w kwadraty i na ziemi dają się unosić wiatrowi
- albo jego owoce przylegają do skór zwierzęcych, włosy lub ubranie.
Są więc transportowane daleko od miejsca pochodzenia, a następnie, dzięki konkurencyjności, potrafią atakować inne gatunki roślin w nieprawdopodobnych miejscach.
Łopian: roślina o różnych nazwach
Szczególnie ceniony przez osły, zebry i konie łopian zwany także „kapustą osiołkową” lub nawet „uszami olbrzyma” (ze względu na imponujące rozmiary liści), otrzymał różne nazwy od najbardziej romantycznych po najbardziej nieprawdopodobne. : kochankowie (bo nie możemy się z nimi rozstać), dziki rabarbar, glouteron, graquias, burrier, péterolle, karczoch, raptor, choubourrache, toczki, a nawet „diabelski tytoń”!
Łopian: korzyści zdrowotne i zastosowania terapeutyczne
Cokolwiek nazwa podana jest na nim, ten cnotliwy roślina znana jest ze swojej skuteczności w leczeniu chorób przewlekłych na skórę głowy i skóry .
Stąd jego francuska nazwa „trawa z teigneux”!
Ogólnie rzecz biorąc, jest wiele zalet terapeutycznych przypisywanych łopianowi:
- odtruwająco , oczyszczająco , łopian zapobiega stanom skóry poprzez stymulację funkcji eliminacyjnych nerek i wątroby.
- jej właściwości zmiękczające by złagodzić różne typy zapalenia i świądu , nie wspominając bóle reumatyczne , jelit ból i zapalenie kości i stawów .
Od przypadku do przypadku,
- w Europie, łopian jest rośliną leczniczą, których atrybuty nie są wyczerpujące: moczopędne , antybiotyki , sudorific , przeciwcukrzycowe , anty- żylna , miejscowo , żółciopędny , „ grzybicy ” jest stosowany w leczeniu grzybicy , oczywiście , ale także dna , wąglik , trądzik , odra , egzema , choroby skóry , kamienie moczowe, ropnie zębów i gardła , owrzodzenia, ukąszenia żmij , reumatyzm , przewlekłe choroby płuc , przeziębienia , furunculosis i cukrzycę (ze względu na wysoką zawartość inuliny ).
Jeśli chodzi o korzenie , po pocięciu i ugotowaniu jest stosowany jako lek na anemię .
Czy to w naparach , kapsułkach , proszkach , nalewkach , wywarach , ekstraktach , okładach , maściach , lecznicze właściwości łopianu są zróżnicowane.
Dziś łopian wszedł do sektora kosmetyków organicznych .
Jej świeże liście wykorzystywane są do produkcji balsamów do pielęgnacji włosów , ponieważ zapobiegają ich wypadaniu .
- w medycynie orientalnej , w postaci herbatki ziołowej , nasiona łopianu są stosowane w leczeniu zmęczenia, chorób układu pokarmowego ( skurcze żołądka ), nowotworów piersi …
Jeśli chodzi o sok, jego zalety są leczone wyrostka robaczkowego .
W Europie są to młode liście, łodygi liści łopianu są spożywane po ugotowaniu lub na surowo.
Wśród rdzennych Amerykanów ostatnio wprowadzono do diety spożycie gotowanych liści lub suszonych korzeni w zupie.
Z drugiej strony w Japonii mniej gorzkie i znacznie delikatniejsze odmiany łopianu są spożywane jako warzywa, w połączeniu z pasternakiem , marchewką, a nawet salsefią .
Zwróć uwagę, że napar z łopianu można spożyć zamiast kawy .
Gdy korzenie i liście zostaną zebrane i zmiażdżone, zaleca się umieszczenie ich w pojemniku na ogniu.
Następnie tak otrzymany preparat przepuść w czystą szmatkę i użyj jako okład przy problemach skórnych ( łuszczyca, egzema ).
W przypadku problemów skórnych, w tym trądziku lub innych infekcji skóry, przygotuj 1,6-2,4 grama nalewki matki w szklance wody. Pij 3 razy dziennie.
Stosowanie wyciągów z łopianu jest również zalecane w dermatologii .
Są obecne w niektórych balsamach i kremach.
W infuzji zaleca się przygotowanie 3 do 6 g na filiżankę korzeni i liści łopianu w pół litra wody. Pozwól mu usiąść, a następnie wypij 3 razy dziennie.
Preparat można spożywać jako napój lub nawet nakładać na skórę.
Dobrze wiedzieć o łopianu
Zwróć uwagę, że po odcięciu korzenia łopianu bardzo szybko się utlenia.
Dlatego zaleca się macerować kawałki korzeni w bardzo zimnej wodzie i odstawić na kilka minut.
Aby uzyskać doskonały wynik, niezbędne jest przestrzeganie dawek.
Jeśli objawy nie ustąpią, natychmiast skonsultuj się z lekarzem.