Parrotia perska, zwana też drzewem żelaznym ze względu na twardość drewna, jest drzewem cenionym za piękno liści.
Podsumowując, co musisz wiedzieć:
Imię: Parrotia persica
Rodzina: Hamamelidaceae Typ: Krzew
Wysokość: od 6 do 8 m
Ekspozycja: od słońca do cienia
Gleba: raczej kwaśna
Liście: liściaste - Kwitnienie: od stycznia do marca
Sadzenie parocji Persji
Sadzenie perskiej parocji nie jest bardzo skomplikowane. Jest to drzewo lubiące gleby raczej kwaśne, świeże i lekkie.
- Sadź parrtię najlepiej jesienią, aby przyspieszyć ukorzenienie przed zimą.
- Podczas sadzenia dodaj 1/3, a nawet połowę ziemi wrzosowej do gleby ogrodowej.
- Jeśli mieszkasz w regionie o raczej ciepłym klimacie, wybierz zacienione miejsce.
Postępuj zgodnie z naszymi radami dotyczącymi sadzenia krzewów
Rozmiar i utrzymanie parocji perskiej
Dobrze wyrzeźbić papugę:
Żaden rozmiar nie jest tak naprawdę potrzebny.
Jeśli chcesz zredukować lub zrównoważyć ulistnienie, poczekaj do końca kwitnienia, na wiosnę.
Kilka gestów konserwacyjnych:
Dość wytrzymała papuga perska obawia się jednak wysokich temperatur latem.
Jeśli zauważysz, że jego liście zwisają i/lub liście zaczynają wysychać, nie wahaj się zmoczyć liści wieczorem, aby nadać im trochę świeżości.
Podobnie latem, aby utrzymać wilgotność gleby, zaleca się kilka centymetrów ściółkowania u stóp drzewa.
Aby dowiedzieć się o parrotii Persji
Parrotia perska, znana również jako „żelazne drzewo”, może być uważana za małe drzewo, ale jej rozmiar może osiągnąć 8 m wysokości.
Jesienią oferuje wspaniałe kolory. Jego liście są następnie ozdobione ekstrawaganckimi odcieniami, żółtymi, czerwonymi i pomarańczowymi.
Jest stosunkowo łatwa w uprawie i daje znacznie więcej satysfakcji, gdy jest izolowana.
Mądra wskazówka na temat parrotii perskiej
Ściółka z kory sosny nadmorskiej jest idealna do utrzymywania wilgoci latem i ograniczania wzrostu chwastów.
